اطلاعیه 857 کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان
هشدار : طفوليت کودکانمان هر ثانیه ربوده می شود ،
در حالیکه كودكان ما قدرت گرفتن حق خود را ندارند.
برمبنای گزارش “کودکان را نجات دهید” سازمان خیریه جهانی، که در آستانه روز جهانی کودک انتشار یافته است، ایران در بین ۱۷۲کشور، رده ۸۰ «کودکی‌های دزدیده » شده را دارد.
جمعیتی شامل: کودکان کار، کودکان بی هویت، کودکان بیوه، کودکان بی سرپرست، کودکان خیابانی، کودکان طلاق، کودکان کارتن خواب، کودک همسری، کودکان مجرم از زندان تا اعدام، کودکانی که مورد بهره کشی نظامی اند، کودکان بد سرپرست، کودکان تجاوز، معتاد و ….. که کودکان کار در صف اول قرارد دارند و هیچ سازمان، اداره و نهادی آنان را به رسمیت نمی شناسد.
فعالان حقوق کودک: کودکان کار و خیابان از کمک های درمانی محرومند و وزارت بهداشت نیز تا کنون اقدامی در مورد حمایت از وضعیت درمان و بهداشت آنان نکرده است.
فرماندار تهران از جمع‌آوری ۳۰۰۰ کودک از سطح شهر خبر میدهد اما برای این تصمیم برنامه مشخصی وجود ندارد یا مجرم میشوند یا تنبیه. این کودکان مجرمند چون مخل مبلمان ودکوراسیون شهر شناخته شده اند، در حالی که باید مسئولین امربه این پرسش پاسخ دهند که: چرا آنها در خیابان هستند؟ ۹۰درصد آنان، بچه‌های کار و خیابان هستند، یعنی کودکانی که تحت شرایط تبعیض آمیز اقتصادی و برای تاُمین معاش خود و خانواده به خیابان ها رانده شده‌اند، کودکانی که به جای تحصیل و تفریح در شرایطی سخت و غیرانسانی کار می‌کنند،کودکانی که نخستین قربانیان تنگناهای اقتصادی در کشورند، بچه‌های مناطق محروم درحاشیه و اطراف شهر های بزرگ، که جملگی محصول رانده شدن مردم از چرخه توسعه اقصاد کشورند.
آیا در پی تحویل این کودکان به بهزیستی با کمک نیروی انتظامی یا ماموران شهرداری، به هزینه های روحی و روانی وارده بر این عزیزان اندیشیده اید؟ آیا این‌گونه اقدام‌ها، علت اصلی دستفروشی یا کار در خیابان را از بین خواهد برد؟
دولت ايران با امضای کنوانسيون حقوق کودک در سال ۱۳۷۰، به جرگۀ متعهدان مفاد آن پيوسته است اما برغم این تعهد بین المللی دولت ایران هنوز هم در بسياری از مواد کنوانسیون و در نحوه اجرای آن، با اين قانون فاصله دارد و این در حالی است که قريب نيمی از جمعيت کشور در زير سن کودکی قرار دارند ولی همچنان جايگاه کودکان ایران از ابعاد مختلف نامشخص است.
مروری کوتاه بر تعریف کودک در دولت جمهوری اسلامی ایران و در ادبيات مختلف قانونی، شرعی، سياسی و اجتماعی :
براساس تعهدی که دولت به کنوانسيون‌های بين‌ا‌لملل داده است اين تعريف پذيرفته شده است که کودک شامل کليه افراد تابعه‌ای است که در فاصله سنی بين صفر تا ۱۸ سالگی قرار دارند اما :
از نظر قانون کار، کودک شامل کليه افرادی است که زير ۱۵ سال تمام قرار داشته و هيچ کارفرمايی حق بکارگيری آنان را ندارد.
از منظر قانون استخدام کشوری که شامل نيروی کار در بخش دولتی است، افراد زير ۱۸ سال بدليل قرار گرفتن در سن تحصيل و به تعبيری کودکی از اشتغال منع شده‌اند.
از زاويه شرعی و فقهی، افراد صغير به دختران زير سن ۹ سالگی و به پسران زير سن ۱۴ سال گفته میشود که آنهم مبتنی بر تلقی سنتی از کودکی و نگرش بيولوژيک از آنان است.
از نظر سياسی، افراد زير ۱۶ سال بدليل عدم بلوغ سنی نمی‌توانند در انتخابات سياسی کشور شرکت کرده و رای دهند.
از نظر قانون تامين اجتماعی دختران تا ۲۵ سالگی و پسران تا ۱۸ سالگی اگر بصورت مجرد، در خانه پدر و تحت پوشش بیمه باشند می توانند از خدمات بيمه‌ای و درمانی بهره‌مند شوند.
از منظر نظام آمارگيری کشور نيز افراد زيرسن ۱۰ سال کودک معرفی شده و در مورد وضعيت اشتغال، افراد بالای ۱۰ سال از زمره کودکان خارج شده است.!!
فعالين حقوق كودك این کمیته ضمن محکوم شمردن این چند گانگی در تدوین قوانین کشوری، اجرای فوری پروتکل اختیاری حقوق کودک درمورد فروش کودکان، روسپیگری و هرزه نگاری کودک و کلیه مواد کنوانسیون حقوق کودک را خواستار، و بار دیگر تعهد دولت جمهوری اسلامی ایران نسبت به اجرای آن را یاد آور میشوند.
857
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان
آخرین دیدگاهها