لیدا اشجعی ۰۴ تير ۱۳۹۶
فیلمی از آبخوری نامناسب یکی از مدارس استان سیستان و بلوچستان عمق محرومیت و فقدان امکانات در این منطقه از کشور را به نمایش می‌گذارد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم تحصیل در مدرسه برای دستیابی به حداقل مدرک از نگاه جوانان امروزی ــ دیپلم ــ آن‌قدرها که ما شهرنشین‌ها تصور می‌کنیم، آسان نیست. بسیاری از دانش‌آموزان این سرزمین برای تحصیل باید رنج‌ها و سختی‌هایی را به‌جان بخرند، سختی‌هایی که به‌دلیل محرومیت‌ها نصیبشان شده است.
فضای فرسوده مدارس بخشی از مشکلات تحصیل دانش‌آموزان در مناطق محروم و روستایی است؛ اغلب مدارس در این مناطق قدمت بسیار بالایی دارند و هر لحظه امکان فرو ریختن ساختمان مدرسه وجود دارد و در این میان بیشترین محرومیت‌ها نصیب سیستان و بلوچستان شده است.
طبق اعلام مسئولان آموزش و پرورش یک‌سوم مدارس کشور تخریبی هستند و بیشترین مدارس تخریبی در استان سیستان و بلوچستان قرار دارند به‌گونه‌ای که حدود 18 هزار کلاس درس در این استان وجود دارد که 6 هزار کلاس درس تخریبی است.
علیرضا راشکی مدیرکل نوسازی و تجهیز مدارس استان سیستان و بلوچستان در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعیخبرگزاری تسنیم درخصوص مدارس فرسوده و تخریبی این استان اظهار کرد: بحث تخریب و بازسازی مدارس فرسوده از سال 85 شروع شد و براین اساس 44 هزار کلاس درس استان تخریب، بازسازی و مقاوم‌سازی شد که این معادل نیمی از کلاس‌های درس است. حدود 6 هزار و 200 کلاس درس دیگر در سطح استان سیستان و بلوچستان تخریبی و 597 کلاس نیز خشتی و گلی است.
وی با اشاره به اینکه کلاس‌های درس خشتی و گلی عمدتاً در مناطق روستایی و محروم از توابع سراوان، راسک، سیب و سوران، قصرقند و جاسک مشاهده می‌شود، گفت: مدارس خشتی و گلی بعد از مدارس کپری نابه‌سامان‌ترین فضاهای آموزشی استان سیستان و بلوچستان هستند. یک‌هزار مدرسه کپری در سطح استان وجود داشت که از سال 87 ــ 86 و ابتدای 88 در دستورکار قرار گرفت و موفق شدیم آنها را جمع‌آوری و مدارس استاندارد را جایگزین آنها کنیم. اما هم‌اکنون شاهد کلاس‌های دری کپری هستیم به‌دلیل آنکه شرایط اقلیمی زندگی مردم ایجاب می‌کند که در برخی موارد جابه‌جا شوند یا در بعضی روستاها به‌دلیل جذب دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل و نبودن فضای آموزشی لازم، کلاس درس کپری ایجاد شده است.
راشکی با ابراز اینکه “کلاس‌های درس کپری در توابع فنوج و شهرستان مهرستان شناسایی شده و کلاس پیش‌ساخته برای آنها فرستاده‌ایم”، مطرح کرد: مهر امسال حدود 50 کلاس درس کپری به ما گزارش شد که شکل‌گیری آنها به‌دلیل جذب دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل است.
کلاس‌های درس تخریبی، کپری، نبود میز و نیمکت، آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی تنها بخشی از مشکلات دانش‌آموزان مناطق محروم سیستان و بلوچستان است و در این فیلم نیز بخشی از محرومیت‌های دانش‌آموزان این استان به نمایش گذاشته شده است.
در این فیلم شرایط غیربهداشتی آبخوری مدرسه‌ای در سیستان و بلوچستان به نمایش درآمده است و دانش‌آموزان مدعی هستند که اینجا آبخوری مدرسه‌ای است که در مجموع 48 دانش‌آموز دارد.
در همین رابطه علی مرادی مدیر روابط عمومی آموزش‌وپرورش استان سیستان و بلوچستان گفت: آن‌گونه که از فیلم مشخص است، دانش‌آموزان مربوط به منطقه بلوچستان هستند، پس از انتشار فیلم به بررسی وضعیت مدارس پرداختیم اما تا این لحاظ هنوز برای ما مشخص نشده که این مکان مدرسه است یا خیر.
وی افزود: مدارس در مناطق محروم استان دو حالت دارند؛ یا آب داشته یا آب ندارند واگر آب داشته باشند، لوله‌کشی آنها به‌صورت دقیق و بهداشتی خواهد بود و این‌گونه نیست که دانش‌آموز مجبور باشد از یک لوله که داخل زمین است آب بخورد.
مرادی ادامه داد: کودکانی که در فیلم حاضر هستند، دانش‌آموز بوده اما مشخص نیست که آن محدوده مدرسه باشد، این احتمال وجود دارد که بخشی از مناطق محروم در منطقه بلوچستان باشد.
به گزارش تسنیم، اغلب مدارس در منطقه بلوچستان در کپر برگزار شده و به‌لحاظ امکانات آموزشی در بدترین وضعیت هستند و حتی برخی مدارس میز و نیمکت هم ندارند که تعدادی از این تصاویر در ذیل قابل مشاهده است.
محرومیت‌های آموزشی در استان سیستان و بلوچستان و سهم نداشتن دانش‌آموزان این استان به‌ویژه ساکنان روستاهای مرزی از عدالت آموزشی، باعث شده است شورای رسیدگی به مناطق محروم در وزارت آموزش‌وپرورش تشکیل شود تا با همراهی معاون توسعه روستایی مناطق محروم کشور برای رفع محرومیت از چهار استان کشور از جمله سیستان‌وبلوچستان تلاش شود.
اما برونداد و ماحصل فعالیت‌های این شورا برای رفع محرومیت از وضعیت آموزش در استان سیستان و بلوچستان مشهود نیست. از سوی دیگر در جلسات تخصصی که با مسئولان سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور برگزار شد بحث اختصاص اعتبار ویژه به استان سیستان‌وبلوچستان مطرح و در جمع‌بندی مقرر شد تا برای چند استان محروم کشور مانند سیستان و بلوچستان، هرمزگان و آذربایجان غربی که از استانداردهای فضای آموزشی عقب هستند برنامه ویژه‌ای طراحی شود.
اما هنوز هم محرومیت‌ها در استان سیستان و بلوچستان همچنان پابرجاست و بسیاری از کودکان در این مناطق حتی شناسنامه هم ندارند و بدون هویت روزگار می‌گذرانند اما تاکنون اقدامی برای رفع این مشکل صورت نگرفته است.
به نظر می‌رسد، عمده تصمیمات برای رفع محرومیت از استان سیستان و بلوچستان به‌روی کاغذ باقی می‌ماند یا به‌دلیل عدم اختصاص اعتبار مالی کافی، اجرایی نمی‌شود و در آخر اگر عزم جدی به رفع محرومیت از این استان و توجه به دانش‌آموزان و مدارس این مناطق معطوف شود، در یک پروسه چندساله می‌توان بخشی از مشکلات فعلی را کاهش داد.
انتهای پیام/*
آخرین دیدگاه‌ها