روایت یک پدر از آسیب فرزندش در مدرسه و ناکارآمدی بیمه حوادث
در جریان حادثهای که برای یکی از دانشآموزان دبستانی در یکی از مدارس پایتخت رخ داد، لب او دچار پارگی شده و دندانهایش شکسته است، کادر مدرسه در تماس با خانواده میگویند بیایید فرزندتان را به بیمارستان ببرید همچنین بیمه حوادث هیچ کارایی نداشت.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، اول آبان امسال دانشآموز کلاس دوم دبستان یکی از مدارس پایتخت به دلیل حادثهای که در مدرسه برای او رخ میدهد دچار آسیب از ناحیه فک و دهان شده به گونهای که بخشی از دندانهای جلویی خود را از دست میدهد.
پدر این دانشآموز در روایت روز حادثه میگوید” هنگامی که این حادثه برای محمد امین رخ داد من در سفر بودم، آن روز پسرم به مدرسه میرود و آنگونه که تعریف میکند برای خوردن آب به حیاط میآید و عدهای از دانشآموزان کلاس بالاتر مشغول بازی فوتبال در حیاط بودند که توپ آنها به سمت محمد امین پرتاب میشود و با هجوم بچهها برای گرفتن توپ ضربهای به پسرم خورده و فک او به شدت به آبخوری برخورد میکند و خون از دهانش جاری میشود.
عجیب است که مدیر و معاونان مدرسه از هرگونه تماس با اورژانس خودداری کرده و به همسرم که در آن زمان باردار بود تماس گرفته و میگویند این اتفاق برای پسرت رخ داده و بیا و او را به بیمارستان ببر. همسرم با وضعیتی که داشت به مدرسه میرود و با دیدن شرایط نامناسب محمد امین دچار استرس شده و با یک آژانس او را به بیمارستان میبرد.
وقتی از سفر بازگشتم با مراجعه به مدرسه علت را جویا شدم و خواستم که فیلم دوربین مدرسه را نشان دهند تا مشخص شود چگونه این اتفاق برای پسرم رخ داده است اما گفتند دوربین مدرسه خراب است. برای شکایت به آموزشوپرورش منطقه رفتم اما در پاسخ گفتند هیچ کاری نمیتوانید انجام دهید و بعد از یک ماه دوندگی گزارش به وزارت آموزش و پرورش منعکس شد که مشاور حقوقی وزارتخانه میگوید شکایت کنید شاید به حقتان برسید.
طبق گزارش پزشکی قانونی دندان اصلی فرزندم از بین رفته و دچار پارگی لب شده است و او 9 روز در خانه بستری شد اما در این مدت حتی یک بار معلم یا مدیرش تماس نگرفتند تا جویای حال او شوند.
با وجود اینکه فرزندم بیمه حوادث دارد اما عملاً این بیمه هیچ فایدهای نداشت و اصلاً این موارد برایشان تعریف نشده است. از سوی دیگر سوال اصلی این است که در برابر بروز حادثه برای کودکان در مدرسه چه کسی باید پاسخگو باشد؟ چرا خانواده باید پس از این همه دوندگی به هیچ نتیجهای نرسد.”
پدر یکی دیگر از دانشآموزان که فرزندش در پایه هفتم شهرستانهای استان تهران تحصیل میکند با اشاره به تنبیه بدنی فرزندش در مدرسه میگوید: شنبه 12 اسفند ناظم مدرسه پسرم، مرخصی گرفته بود و فرد دیگری که معلم قرآن است در غیاب او وظیفه معاونت را بر عهده گرفت و در حین سروصدای بچهها که بر روی میز میزدند به کلاس مراجعه کرده و با لگد ضربهای را به پسرم میزند و بعد دانشآموزان را به بیرون از کلاس برده و سر آنها را به یکدیگر میکوبد و هفته گذشته نیز بر اثر تنبیه انجام شده، دندان یکی از بچهها شکست. بعد از ضربهای که با لگد به پسرم زده شد او را نزد پزشک بردم و عکس انداختهایم و منتظر اعلام نظر تخصصی پزشک هستیم.
این پدر با طرح این پرسش در حالی که آموزشوپرورش بارها از ممنوعیت تنبیه بدنی یاد میکند اما مشخص نیست چرا باز هم این اتفاق در مدارس رخ میدهد، عنوان میکند: پیگیری و شکایت خانوادهها هم در بحث تنبیه بدنی فرزندانشان راه به جایی نمیبرد و پس از مدتها دوندگی بیخیال ماجرا میشوند.
انتهای پیام/
آخرین دیدگاهها