مدیر کل کمیته امداد آذربایجان غربی؛ ۲۰۰۰ کودک مبتلا به سوء تغذیه در استان شناسایی شده‌اند/ گزارش ۱۲۸۶ کودک آزاری در نیمه نخست امسال در اصفهان
۱۳۹۷/۰۸/۲۱
مدیر کل کمیته امداد آذربایجان غربی گفت که ۲۰۰۰ کودک مبتلابه سوء تغذیه در استان شناسایی شده‌اند. بنا بر خبری دیگر، مرتضی پدریان جامعه شناس می‌گوید که در نیمه نخست امسال در اصفهان بیش از هزار و ۲۸۶ گزارش کودک آزاری به شماره تلفن ۱۲۳ گزارش شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، عزیز سهندی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا افزود: “۲۰۰۰ کودک مبتلا به سوء تغذیه در استان شناسایی شده‌اند”.
سهندی با اشاره به اینکه ۵ هزار و ۳۳۷ کودک بین ۱ تا ۷ سال در استان تحت حمایت کمیته امداد هستند، تصریح کرد: “از این تعداد کودک ۱۷۸۳ کودک در مناطق محروم و شرایط بدی زندگی می کنند”.
مدیرکل کمیته امداد آذربایجان غربی مدعی شد: “به طور متوسط ۹۲۰ هزار ریال به هر یک از ۲۰۰۰ کودک مبتلا به سوءتغذیه در استان ماهانه پرداخت می‌شود”.
سهندی با اشاره به اینکه طرح‌های بسیاری برای جذب کمک‌های مردمی برای رفع و یا جلوگیری از سوءتغذیه کودکان در سال توسط کمیته امداد اجرا می‌شود، خاطرنشان کرد: “برنامه حمایتی همسفره یکی از این طرح ها است که در سال های گذشته مردم بیشترین مشارکت را درآن داشته اند”.
وی مدعی شد: “در ۶ ماهه اول سال جاری یک میلیارد و ۱۴۰ میلیون تومان برای کودکان زیر ۶ سال در جهت جلوگیری از ابتلا به سوتغذیه در قالب مواد پروتئینی پرداخت شده است”.
کودک آزاری های پنهان در خانواده؛ گزارش ۱۲۸۶ کودک آزاری در اصفهان
به گزارش ایسنا، ثبت یک هزار و ۲۸۶ گزارش رسمی کودک آزاری در استان اصفهان، حکایت از آن دارد که آتش زیر خاکستر کودک آزاری در لایه های پنهان جامعه همچنان روشن است و شعله های آن، حقوق و نیازهار اولیه کودکان را در لابلای آسیب های اجتماعی مانند فقر، اعتیاد، بیکاری و … می سوزاند، از حق ممنوع بودن تنبیه و وادار کردن بچه ها به کار و خیابان گردی گرفته تا نیاز دسترسی به بهداشت و سلامت جسمی و روانی، امکانات آموزشی، محبت و توجه در کانون خانواده.
نا آگاهی بعضی پدر و مادرها از چهارچوب رفتاری درست با کودک در کنار مشکل فقر و آسیب های اجتماعی در دسته دیگر از خانواده ها باعث افزایش کودک آزاری در استان اصفهان شده است. کودک آزاری حلقه ای کوچک اما مهم از مشکلات است که در کنار زنجیره ای از آسیب های دیگر در خانواده ها کامل می شود و پیامدهای آن در رشد و تربیت کودکان آن چنان اثرگذار است که کودکان آسیب دیده را وارد چرخه معیوبی از رفتارها و عادت ها می کند که تا پایان عمر ادامه خواهد یافت.
رشد شتابان آسیب های اجتماعی
مرتضی پدریان جامعه شناس در گفت وگو با خبرنگار ایسنا- منطقه اصفهان، کودک آزاری را یک پدیده تاریخی و ریشه دار در جامعه دانست و گفت: “در تعریف این موضوع می توان گفت که هر نوع صدمه جسمی یا روحی که از طرف خانواده یا افراد دیگر به کودک وارد شود، کودک آزاری نام دارد، بنابراین همانطور که می بینید طیف گسترده ای از آزارهای جسمی، رفتارهای پرخاشگرانه، کتک زدن، توهین و حتی محروم کردن کودکان از یکسری نیازهای روزمره شان را نیز در بر می گیرد”.
وی در واکنش به اخبار ناراحت کننده ای که در ماه های اخیر درباره کودک آزاری در استان اصفهان منتشر شده است، گفت: “در این باره دو نکته مهم وجود دارد، یکی این که افکار عمومی جامعه به دلیل گسترش فضای تبادل اطلاعات در فضای مجازی به برخی اخبار واکنش بیشتری نشان می دهد و دومین موضوع این است که باید بپذیریم آسیب های اجتماعی به شدت در جامعه ما در حال رشد هستند که کودک آزاری هم یکی از این آسیب هاست”.
پدریان مهم ترین دلیل افزایش آسیب های اجتماعی را از هم گسیختگی جامعه و رشد ناهنجاری های اجتماعی در آن دانست و گفت: به عبارت ساده تر می توان گفت، افراد جامعه دچار سرخوردگی های اجتماعی شده اند که آن را در شیوه های مختلفی نشان می دهند، به عنوان مثال درباره کودک آزاری می توان گفت که پدر و مادرهایی که گرفتار مشکلات اجتماعی و اقتصادی هستند چون هیچ شیوه تخلیه ای برای تحمل این مشکلات پیش رو ندارند، بخشی از فشارهای روحی و جسمی خود را به کودکان منتقل می کنند.
افزایش تکانش ها و پیامدهای تلخ آن
این جامعه شناس با بیان اینکه مشکلاتی مانند افزایش شکاف طبقاتی و فاصله زندگی دارا و ندار در جامعه به شیوع آسیب های اجتماعی دامن می زند، ادامه داد: “از یک سو فرزندان خانواده های ضعیف تر در مقایسه با هم سن و سالان مرفه تر خودشان احساس نیاز می کنند و چون خانواده ها نمی توانند این نیاز را بر آورده کنند، دچار ضربه و فشار روحی می شوند و یکی از راه های سرکوب نیازهای دست نیافتنی، پرخاشگری و کودک آزاری است”.
پدریان با اشاره به این که کودک آزاری یکی از مشکلات اجتماعی در کل کشور است و اصفهان نیز از این موضوع جدا نیست، گفت: “با این وجود، استان اصفهان از نظر میانگین آسیب های اجتماعی شرایط خوبی ندارد و در زمینه کودک آزاری هم می توان گفت که آمارهای اصفهان بالاتر از میانگین های کشوری است”.
این جامعه شناس، افزایش تکانش های اجتماعی در جامعه را زمینه ساز مشکلاتی مانند افسردگی و سرخوردگی افراد دانست و افزود: “یکی از بخش هایی که آسیب ها خود را ظهور و بروز می دهند، روابط بین افراد خانواده به ویژه پدر و مادر و فرزندان است تا جایی که شرمندگی والدین از ناتوانی در برآوردن نیازهای فرزندان حتی ممکن است به خودکشی یا کودک آزاری بینجامد”.
او با اشاره به این که کودکان خانواده های آسیب دیده بیشتر با تهدید کودک آزاری و مانند آن روبرو هستند، گفت: “پدیده های اجتماعی مانند حلقه های یک زنجیر به هم وصلند بنابراین اگر بخواهیم یکی از مشکلات را حل کنیم باید کل نظام اجتماعی برای کاهش آسیب ها همت کنند یعنی نمی‌توان مشکل افسردگی، اشتغال، فاصله طبقاتی و .. را نادیده گرفت و انتظار داشت مشکل کودک آزاری خود به خود حل شود”.
کودکان خیابانی نتیجه مشکلات اقتصادی
این در حالی است که معاون امور اجتماعی بهزیستی استان اصفهان معتقد است مشکلات اقتصادی در جامعه بیشتر باعث کودک آزاری هایی از جنس بهره کشی و وادار کردن کودکان به کار می شود، بنابراین باید ریشه کودک آزاری را در موارد دیگری جستجو کرد.
مجتبی ناجی در گفتگو با ایسنا، حساسیت اصفهانی ها به اخبار کودک آزاری را نشان دهنده سلامت جامعه استان دانست، گفت: “می توان گفت که در استان اصفهان بی تفاوت از کنار کودک آزاری نمی گذریم، مدارس و مهدهای کودک همیشه رصد می شوند تا درصورت مشاهده آثار ضرب و شتم در کودک، با والدین برخورد لازم صورت گیرد
علاوه بر این در نیمه نخست امسال بیش از هزار و ۲۸۶ گزارش کودک آزاری به شماره تلفن ۱۲۳ گزارش شد که این آمار نیز نشان دهنده توجه جدی اصفهانی ها به آسیب کودک آزاری است”.
وی کودکان کار و خیابانی را نیز جزو آسیب دیدگان کودک آزاری دانست و ادامه داد: “این بچه ها به جای تحصیل وادار به فال فروشی، واکس زدن کفش کنار خیابان، شیشه پاک کردن، گل فروشی، دست فروشی و … می شوند و متاسفانه چون حضور آنها در کوچه و خیابان ترحم مردم را بر می انگیزد و باعث درآمد بیشتر آنها می شود، این چرخه همواره ادامه یافته و کودکان خیابانی، هیچ گاه شانس بازگشت به مدرسه یا خانه را نخواهند داشت”.
کودک آزاری های پنهان در خانواده
این روان شناس با اشاره به بالا بودن آمار کودک آزاری های ناشی از مسامحه و تخلف در خانواده ها، ادامه داد: “در خانواده های معمولی هم گاهی مشاهده می کنیم که پدر و مادرها از رسیدگی به موارد تحصیلی بچه ها تخلف می کنند یا گاهی تنبیه جسمی کودک را حق تربیتی خود می دانند، بنابراین می توان گفت که آزار جسمانی کودک در جامعه ما افزایش پیدا نکرده بلکه توجه و حساسیت افکار عمومی به این موضوع بیشتر شده است”.
ناجی نقش رسانه ها و افکار عمومی را در جلوگیری از کودک آزاری و کاهش آمار آن بسیار کلیدی و تاثیر گذار دانست و یادآور شد: “تنها در مواردی نهادهای حمایتی در این آسیب مداخله می کنند که خانواده آگاهی لازم را در این زمینه ندارد چون گاهی هنگام صحبت با والدین کودکانی که مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند، آنها می گویند این شیوه تربیتی ماست یا والدین حق گوشمالی مختصر بچه را دارند، بیشتر موارد کودک آزاری جسمی با این نیت توسط پدر و مادرها انجام می شود که آن را یک شیوه تربیتی می دانند نه این که خصومتی در کار باشد”.
با این حال او نقش دستگاه های حمایتی را در مواردی که خانواده دچار نابسامانی های روحی و روانی است، قابل توجه خواند و گفت: “با این که معتقدیم همیشه قانون خانواده محوری بر هر اصل دیگری مقدم است و کودک باید در خانواده اصلی خود رشد و پرورش یابد، اما گاهی با تشخیص مقام قضایی به این نتیجه می رسیم که والدین زیستی کودک کفایت لازم برای سرپرستی او را ندارند و در این صورت کودک باید به بهزیستی تحویل داده شود تا برای او خانواده جایگزین انتخاب شود”.
یک زنجیره به هم پیوسته از آسیب ها
معاون اجتماعی بهزیستی استان اصفهان نیز با تایید موضوع همبستگی آسیب های اجتماعی، افزود: “به عنوان مثال گاهی در یک خانواده هم کودک آزاری وجود دارد، هم طلاق و هم اعتیاد و … آمار نیز این موضوع را تایید می کند که ۷۵ درصد موارد کودک آزاری در خانواده هایی بوده که سرپرست یا یکی از اعضای آنها اعتیاد داشته است”.
این روان شناس کودکانی که به بهزیستی سپرده می شوند را به دو دسته تقسیم کرد، دسته او کودکان بی سرپرست که بهزیستی می تواند برای آنها خانواده جایگزین انتخاب کند اما دسته دوم کودکان بد سرپرست هستند که به دلایلی مانند اعتیاد والدین به صورت موقتی سرپرستی کودک از خانواده گرفته می شود اما پس از رفع مشل یعنی درصورت ترک والدین می توانند برای حضانت دوباره فرزند اقدام کنند و در این صورت، پیدا کردن خانواده جایگزین برای کودک کار دشواری است چون بسیاری از خانواده های متقاضی فرزندخواندگی خواهان حضانت دایمی یک کودک هستند.
آخرین دیدگاه‌ها