۱۷ آذر ۱۳۹۸ –
مهدی بذرافکن
نه، باور کنید قرار نیست متفاوت بنویسم. قرار نیست جلب توجه کنم. قرار نیست بر خلاف جریان آب شناکنان به پیش روم. قرار نیست موضوع نخ نمایی را پیچیده کنم یا بالعکس.
قرار است یک واقعیت را بنویسم نه چیز دیگری. یک حقیقت، هرچند تلخ،هرچند پیش پا افتاده و هر چند کمی فراموش شده.
می خواهم پیشنهادی مطرح کنم. به سازمان های دولتی و غیر دولتی،به بهزیستی، به خیریه ها، چه می دانم به سازمان های مردم نهاد و غیر مردم نهاد!
پیشنهادم اما این است: به آن کودک آزاری که در استان البرز بچه بی زبان را داخل سطل زباله هل داد لوح تقدیر و مدال سپاس بدهید. حتی از آن دو همراهش که فیلم گرفتند و بای بای کردند و گفتند روبروی دوربین مخفی قرار دارید هم تشکر کنید.
چرا که نه؟! اصلا با کدام کار و با کدام حرکت و با کدام سخنرانی و با کدام برنامه تلویزیونی می شد این همه توجه به کودکان کار و کودکان زباله گرد جلب کرد؟
پس از آن واقعه، بسیار دیده ام و شاید هم شما دیده اید که کودکان کار را به صورت جمعی به سینما می برند. به شهر بازی می برند. برای خرید لباس و مایحتاج به پاساژهای بالای شهر می برند.
یا مثلا همین که معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی می گوید:« با شهرداری درباره کودکان زباله‌گرد وارد مذاکره شدیم و زباله‌گردی کودکان از این پس ممنوع شد و پیمانکاران شهرداری موظف به اجرای این قانون در سطح شهر شدند.»
یا حتی خبر بهتر از زبان همان بنده خدا مسوول بهزیستی این که گفته:« با اداره کار، وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی در این‌باره صحبت کردیم که با همکاری NGOها اگر کودکی به خصوص کودکان زیر ۱۵ سال در کارگاهی مشغول به کار بود بازرسان اداره کار به این کارگاه‌ها مراجعه کرده و پیگیری‌های لازم را انجام دهند».
یا این که گفته شده سازماندهی کودکان کار به صورت جدی و حتمی در دستور کار قرار گرفته و قرار است دولت به همراه نهادهای خیریه هرچه سریع تر پی گیر این ماجرا شوند.
این همه تازه بخشی از خبرها و اتفاقات خوب پس از ماجرای کودک زباله گرد استان البرز بود.
خب، کودکان کار و کودکان زباله گرد که مال امروز و دیروز نیست. سالهاست بوده و هنوز هم هست. اما پس از حرکت کودک آزار البرزی همه به صرافت افتادند تا کاری کنند نه در حرف که در عمل.
تا قبل از این ماجرای تلخ بارها و بارها این مشکل اجتماعی به شیوه های گوناگون مورد اشاره قرار گرفته بود اما هیچ کدامشان نتوانسته بودند مثل این دو سه نفر کودک آزار البرزی، افراد زیادی از جامعه را با کودکان کار و کودکان زباله گرد همراه کنند.
خیلی ها خیلی کارها کردند که معضل کودکان کار و زباله گرد مورد توجه قرار گیرد، دستشان هم درد نکند اما چقدر به نتیجه رسیدند؟
اشتباه این چند نفر حتما و قطعا زشت و زننده است. اما قابل بخشش است. چون آنها هم از فقر فرهنگی دست به چنین کاری زدند.
اما همین اشتباه زننده مایه توجه به کودکان کار شد. کاش همه اشتباه ها چنین باشد. وگرنه ما در جامعه افراد اختلاس گر و دزد و… زیاد داریم که اشتباه کرده اند اما آیا اشتباهاشان مایه خیر دیگران شده است؟
آخرین دیدگاه‌ها