جمهوری اسلامی ایران  مدعی پشتیبانی از “مستضعف” است اما کارگران ایرانی از:

– برخورداری از مرخصی مناسب بارداری و پس از زایمان، برای زنان کارگر

– حق اعتصاب برای اعتراض به شرایط کار و دستمزد و خدمات رفاهی

– حق ایجاد اتحادیه، سندیکا و تشکل های غیردولتی کارگری

– برابری دستمزد و مزایا برای زن  مرد در شرایط مساوی

برخورداری از امکانات بهبود و به روز سازی مهارت ها

– جلوگیری از کار کودکان و حمایت و تأمین اجتماعی آنان

– برخورداری از حداقل دستمزد برای یک زندگی آبرومند

– برخورداری از حقوق بیکاری برای دستکم شش ماه

– برخورداری از بیمه درمانی برای خود و خانواده

– برخورداری از امکانات سوادآموزی رایگان

– برخورداری از مزایای طبقه بندی مشاغل

– برخوداری از شرایط ایمنی در محیط کار

– برخورداری از امنیت شغلی

و….. محرومند

• ماده ی ۲۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر

۱. هر انسانی حق دارد که صاحب شغل بوده و آزادانه شغل خویش را انتخاب کند، شرایط کاری منصفانه مورد رضایت خویش را دارا باشد و سزاوار حمایت در برابر بیکاری است.

۲. هر انسانی سزاوار است تا بدون رواداشت هیچ تبعیضی برای کار برابر، مزد برابر دریافت نماید.

۳. هر کسی که کار می کند سزاوار دریافت پاداشی منصفانه و مطلوب برای تأمین خویش و خانواده ی خویش موافق با حیثیت و کرامت انسانی بوده و نیز میبایست در صورت نیاز از پشتیبانی های اجتماعی تکمیلی برخوردار گردد.

۴. هر شخصی حق دارد که برای حفاظت از منافع خود اتحادیه صنفی تشکیل دهد و یا به اتحادیه های صنفی بپیوندد.

• ماده ی ۲۴

هر انسانی سزاوار استراحت، اوقات فراغت، زمان محدود و قابل قبولی برای کار و مرخصی های دوره ای همراه با حقوق است. 

به بهانه اول مای، روز جهانی کارگر

در حالیکه در سراسر جهان، دهها سال است که کارگران از حقوق نسبی مدنی برخوردارند، دولت جمهوری اسلامی ایران که مدعی پشتیبانی ازطبقه “مستضعف” است، هنوز کارگران را که برای دستیابی به حقوق قانونی خود  دست به اعتصاب می زنند، مضروب می کند، به زندان می اندازد و از بازگشت به کار محروم می کند.

با اینکه درتمامی کشورهای جهان روز کارگر را به منظوربزرگداشت جامعه کارگری که رونق دهنده چرخ اقتصادند ، تعطیل اعلام کرده اند، اما دولت جمهوری اسلامی که به بهانه های مختلف روزهای بیشماری را حتی مغایر با فرهنگ و تاریخ ایران، تعطیل اعلام می کند، از تعطیلی روز جهانی کارگر اجتناب میکند .

ازسوی دیگر، سیاستهای غلط اقتصادی جمهوری اسلامی نظیر توسعه اقتصاد دلالی و ضدتولیدی، گسترش حجم قاچاق، فساد، بذل و بخشش های برون مرزی به منظور تنش آفرینی های بیمورد در منطقه، انحصارگری دراقتصاد و کنترل منابع مالی کشور و بی اعتنایی به نیازهای  تولیدکنندگان، باعث ورشکستگی و یا تعطیلی دائم و مستمر کارخانه ها و کارگاههای تولیدی شده، و درنتیجه باعث کاهش کیفیت وامنیت شغلی شده است.

اعضای نمایندگی زاکسن آنهالت کانون دفاع از حقوق بشر در ایران به مناسبت روز اول ماه می رسماً به جمهوری اسلامی ایران در خصوص نقض مستمر حقوق انسانی کارگران اعتراض نموده و خواهان اجرای کامل مواد 23 – 24 و  25 اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های آن شده ، لازم است برای دسترسی به این حقوق هرچه زودتر موارد زیر را تامین نماید.

– حق ایجاد اتحادیه، سندیکا و تشکل های غیردولتی کارگری     

– حق اعتصاب برای اعتراض به شرایط کار و دستمزد و خدمات رفاهی

– برخورداری از حداقل دستمزد برای یک زندگی آبرومند

– برخورداری از حقوق بیکاری برای دستکم شش ماه

– برخورداری از بیمه درمانی برای خود و خانواده

– برخورداری از مزایای طبقه بندی مشاغل

– برخوداری از شرایط ایمنی در محیط کار

– برخورداری از امنیت شغلی

– برخورداری از امکانات سوادآموزی رایگان

– برخورداری از امکانات بهبود و به روز سازی مهارت ها

– برخورداری از مرخصی مناسب بارداری و پس از زایمان، برای زنان کارگر

– جلوگیری از کار کودکان و حمایت و تأمین اجتماعی آنان

– برابری دستمزد و مزایا برای زن  مرد در شرایط مساوی

– رسیدگی به نیازهای تولیدکنندگان و کارآفرینان برای ایجاد شغل

– به کارگیری درآمد نفت برای ایجاد اشتغال، بجای هزینه های گزاف برای نهادهای مختلف مذهبی داخل و خارج کشور و یا وابسته به انحصارگران حکومت

458

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

نمایندگی زاکسن آنهالت