سالهاست که رژیم جمهوری اسلامی ایران برخلاف اصل شخصی بودن جرائم و مجازات:

(مجازات باید به صورتی باشد که به خانواده متهم تسری نکند)  

پایبند نیست 

ماده 10 اعلامیه جهانی حقوق بشر

هر انسانی سزاوار و محق به دسترسی کامل و برابر به دادرسی آشکار و عادلانه توسط دادگاهی بیطرف و مستقل است تا در برابر هر گونه اتهام جزایی علیه وی، به حقوق و تکالیف وی رسیدگی کند.

ماده 11 اعلامیه جهانی حقوق بشر

۱. هر شخص متهم به جرمی کیفری، سزاوار و محق است تا زمان احراز و اثبات جرم در برابر قانون، در محکمه ای علنی که تمامی حقوق وی در دفاع از خویشتن تضمین شده باشد، بیگناه تلقی شود.

۲. هیچ احدی به حسب ارتکاب هرگونه عمل یا ترک عملی که مطابق قوانین مملکتی یا بین المللی، در زمان وقوع آن، حاوی جرمی کیفری نباشد، نمیبایست مجرم محسوب گردد. همچنین نمی بایست مجازاتی شدیدتر از آنچه که در زمان وقوع جرم [در قانون] قابل اعمال بود، بر فرد تحمیل گردد.

ماده 12 اعلامیه جهانی حقوق بشر

هیچ احدی نمیبایست در قلمرو خصوصی، خانواده، محل زندگی یا مکاتبات شخصی، تحت مداخله و مزاحمت خودسرانه قرار گیرد. به همین سیاق شرافت و آبروی هیچکس نباید مورد تعرض قرار گیرد. هر کسی سزاوار و محق به حفاظت قضایی و قانونی در برابر چنین مداخلات و تعرضاتی است.

 مجازات تبعید فشاری است مضاعف بر خانوادۀ محکومین

تبعیدهای غیر قانونی فجایع وهزینه های جانی و مالی سنگین وجبران ناپذیری را به خانواده زندانیان تحمیل میکند از جمله :

– مرگ چند تن از اعضای خانواده شهرام احمدی هموطن کرد و سنی .

– مرگ مادر وهمسر حمید رضا عارفی در حین بازگشت از ملاقات .

– طوطی سلطانی مادر محسن قشقایی زاده زندانی سیاسی در راه ملاقات فرزندش فوت کرد.

– کودکان زندانیان که بعلت بعد مسافت یا از رفتن به کلاس درس محرومند و با از دیدار با والدین در زندان.

هدف رژیم از چنین تبعیدهایی شکستن اتحاد و مقاومت زندانیان و ازار وشکنجه روحی روانی خانواده های انان است از اینرو :

ما فعالین حقوق بشر اینگونه تبعیدهای غیر قانونی را محکوم نموده، خواهان رعایت و برقراری کلیه مواد اعلامیه جهانی حقوق بشرهستیم.

492

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

نمایندگی اسپانیا