مادۀ 2 اعلامیه جهانی حقوق بشر
همه انسانها بی هیچ تمایزی از هر سان که باشند، اعم از نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، عقاید سیاسی یا هر عقیده ی دیگری، خاستگاه اجتماعی و ملی، وضعیت دارایی، محل تولد یا در هر جایگاهی که باشند، سزاوار تمامی حقوق و آزادیهای مصرح در این «اعلامیه»اند. به علاوه، میان انسانها بر اساس جایگاه سیاسی، قلمروقضایی و وضعیت بین المللی مملکت یا سرزمینی که فرد به آن متعلق است، فارغ از اینکه سرزمین وی مستقل، تحت قیمومت، غیرخودمختار یا تحت هرگونه محدودیت در حق حاکمیت خود باشد، هیچ تمایزی وجود ندارد.
گروهی دوستان بلوچ و زابلی ما؛ به همراه گروهی دیگر از دوستان سیستان و بلوچستانی که پیامد ِ نداشتن شناسنامه؛ مجال اجاره و رهن و خرید خانه را ندارند و گروهی هموطن از هر قبیله و نژادی که مبتلا به رنج ِ اعتیادند، در زمین‌های حاشیهٔ تهران، لابه لای تپه‌های شن معادن شهر قدس؛ صمیمیت و ساده گی زیستنشان را پنهان ساخته‌اند.
بلوچ‌ها و زابلی‌های ِ حوالی ِ معادن شن و ماسه همواره از سوی ِ ماموران شهرداری و نیروی انتظامی به عنوان غیرایرانی‌های ِ بدون ِ روادید و کارت مهاجرت و… دستگیر می‌شدند و به اردوگاه‌ها «به شکل مشخص در تهران اردوگاه عسگر آباد» فرستاده می‌شوند
زمستان ِ سال ۱۳۹۰ گروهی از این دوستان دستگیر شدند و علیرغم تلاش برای اعلام ِ ایرانی بودنشان به اردوگاه زاهدان انتقال داده شدند اما ارائه مدارک و دلایل توسط گروه کودکان کار و خیابان کوشا سبب رهایی و ماندن در وطن برای این عزیزان شد.
شهرداری بخشداری را ! بخشداری دهیاری را! دهیاری فرمانداری را! وفرمانداری…..رامسئول میداند!!! |
و اینک در تضاد با مواد 3و5 اعلامیه جهانی حقوق بشر« هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است» و«هیچ کس نمی بایست مورد شکنجه یا بیرحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی و یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد» بار دیگر خانواده‌ها را در قالب گروهی بزرگ دستگیر کردند و تا اردوگاه ورامین پیش بردند.زنان و کودکان و مردان ِ این محلهٔ غریب را پای برهنه ، با کتک، تهدید و دستبند زده، به اردوگاه ورامین سپردند.لوازم زندگی و پول‌هایشان را بار کردند، خانه‌هایشان بطور کامل تخریب و آتش زدند و زندگی‌شان را در خاکروبه‌ای جای دادند اما بار دیگر بنا به اسناد و مدارک ارائه شده مجددا ایرانی بودنشان تشخیص داده می‌شود و همه‌گی ازاد می‌شوند.
اما لوازم زندگی بچه‌ها، خوراکشان، برنج و روغن و چای و قندشان! ساز و ابزار موسیقی ! رختخواب هایشان! و همۀ دار و نداری هایشان غیب شده است.
ما فعالین حقوق بشردرایران ضمن محکوم کردن این اعمال غیرانسانی ازتمامی گروهها ی فعال جهت کمک رسانی به کودکان کار دعوت میکنیم تا با اعلام حمایت خویش به دفاع از حقوق ضایع شده این عزیزان برخیزند تا دیگرشاهد چنین فجایع غیر انسانی غیر اخلاقی در ایران نبا شیم.
515
آخرین دیدگاه‌ها