کودکان کار زخمی هستندعمیق، جدی و کهنه بر پیکر جامعه انسانیت در قرن 21

کودکان کار زخمی هستندعمیق، جدی و کهنه بر پیکر جامعه انسانیت در قرن 21

Arbeitende Kinder wirken  wie tiefe Wunde, aber ernst und alt, an  die Gesamtkörper der  Gesellschaft der Menschen im 21. Jahrhundert

21 ما فعالین حقوق بشر در این محل گرد آمده ایم تا در نهایت تاسف اعلام کنیم دولتهایی که در طول حیات جمهوری اسلامی بر مسند قدرت نشسته اند نه مسئله کارکودکان ایرنی را بعنوان یک واقعیت برسمیت شناخته اند و نه کودکان کار را، و اگر گهگاه به این واقعیت گردن نهاده اند نه آماری واقعی

Wir, die hier versammelten Aktivisten für Menschenrechte reklamieren, dass alle verantwortlichen Regierenden der Islamischen Republik Iran, seit der Gründung dieser Republik im Iran, haben niemals weder die Arbeitenden Kinder im Iran,  noch die wahre Existenz der Kinder, als ein ernsthaftes wirkliches Problem angesehen, das gelöst werden sollte.

Und wenn über das  Problem ab und zu besprochen wurde, wurde keinerlei tatsächliche Statistiken vorgelegt, die Wahrheit immer ignoriert und gar keine ernsthafte Politik durgeführt  und  keine Lösungswege an die Gesellschaft vorgetragen.

به جامعه اعلام شده است و نه راه حل و برنامه ای عملی، مشخص و قابل دستیابی برای تضمین امنیت زندگی کودکان ارائه گردیده . شرایط کاری سخت، محل کار غیرایمن، دستمزدهای پایین و

ساعات کاری طولانی، دنیای کار و بردگی این کودکان را می سازد در حالیکه بیشترین آزار و بیعدالتی در این دنیای سراپا نابرابری آنان وجود دارد. در شهرهای بزرگ ایران کودکان کار جزء الینفک خیابان بشمار میایند! دیدن کودکی که در کنار خیابان کفشهای مردم را واکس میزند، فال و سیگار و آدامس میفروشد و یا در کوچه پس کوچه های شهر به کارگری مشغول است مناظره ایست

Die katastrophale Lebensweise dieser Kinder darunter:

  • Unsichere Unterkünfte und absolut unhygienisches Leben,
  • Unsicher Arbeitsart, – und Bedingungen,
  • Absolute Unterbezahlung trotz schweren Beschäftigungen,
  • Langzeitige Arbeitsschichten und sogar sklavenartiges Behandeln

Die Arbeitenden Kinder als nun übliche Normalität der iranischen Gesellschaft, sind überwiegend in allen Großstädten des Landes vorhanden, sodass viele  Kinder, die mit folgenden Berufen beschäftigt sind, als eine Legalität von der Tagesordnung  sind:

  • Zigaretten, und Kaugummiverkauf am Straßenrand ohne Stand,
  • Schuhputzen und kleine Gewichtwaage bedienen auf Bürgerstieg,
  • Bettlerartiges Scheibenwischen und Blumenverkauf an Ampel,
  • Körperlich schwere Bauarbeiten in den versteckten Baustellen, Gärten und Häusern.

Solche Szenen sind gerade in der Gesellschaft scheinen so üblich sein, als ob dies völlig verfassungsmäßig legal sind. Diese Kinder werden klar und vorsichtig angeschaut und vor ihnen laufen alle Menschen einfach vorbei. Das gehört zu Normalität!! 
عادی و بسیار طبیعی. بطوریکه حتی رهگذران بسیار دقیق و حساس هم با دیدن آنها به سادگی از کنارشان عبور میکنند، گویی آنها جزئی از وجود زندگی شهری و امروزی ایران هستند. در مناطق روستایی نیز کار کودک پذیرفته شده است. کار در مزارع و کارهای خانگی، قالیبافی، نگهداری از احشام، کار در کوره پزخانه ها و کولبری از سنین بسیار پایین شروع میشود. آمارهای رسمی از وجود دو میلیون و آمار رسمی از وجود 7 میلیون کودک کار ایرانی خبر میدهد، مرکز آمار ایران نیز بطور رسمی اعلام داشته است که یک میلیون و 700 هزار کودک به صورت مستقیم در گیر کار

Die Kinderarbeit wurde auf dem Lande, in kleinen Städten und Dörfern auch als völlig normal akzeptiert. Sie arbeiten als

  • Feldarbeiter,
  • Bauarbeiter,
  • Teppichhersteller (weil sie mit kleinen Fingern besser knoten machen),
  • Bewachen der Herde ( Schäfer),
  • Arbeit für die Ziegelstein – Herstellung ( auf dem Lande),
  • Transport von Gepäck und Kulis auf den Rücken in den Gebirgsregionen,

Nach offizieller Mitteilung von zuständigem Amt für Statistik des Staates, sind zurzeit über (1.700.000) eine Million und sieben hunderttausend Kinder davon betroffen und eine Riesenmenge von Kindern  zwischen 900.000 bis zwei Millionen sind als Obdachlos bzw. Kartonschläfer am Straßenrande, auf den  Parkplätzen, in den Baustellen – Gebäuden /Häusern  zu registrieren.

 

هستند و بنابر برآوردهای موجود در ایران، رقمی بین۹۰۰ هزار تا دو میلیون کودک کار در خیابان ها و خانه ها به چیزی شبیه زندگی ادامه می دهند. از نظر سنی نیز بیشتر آنان در طیف سنی ۵ تا ۱۸ سال قرار دارند. کودکان و نوجوانانی که در خیابان ها زندگی می کنند از بیماری سوءتغذیه، خشونت جسمی و جنسی، اعتیاد به انواع مواد مخدر، آسیب های روانی و رفتار خصمانه رنج میبرند.

Die Alte dieser jüngeren Generation liegen zwischen 5 bis 18 Jahre. Ihr Leben ist tatsächlich mehr ein Scheinleben als ein wirklich Reales, denn sie halten sich irgendwie am Leben. Diese in Straßen lebenden Kinder leiden überwiegend unter folgende Krankheiten:

  • Magen – und Darmgeschwüre wegen miserablen Nahrungen,
  • körperlichen und psychischen Aggressivität,
  • Sucht an diversen Drogen,
  • und daraus erfolgten Depression und sonstige Erkrankungen

ما فعالین حقوق بشر برمبنای مواد 33 ، 32و 34 پیمان نامه جهانی حقوق کودک اعلام میکنیم که در کشوری که نعمات و ثروتهای افسانه ایی در دست تعداد قلیلی میچرخد، کار کودک لکه ننگی است که نمیتوان نادیده گرفت ویا به فراموشی سپرد. کودکانی که به جای نشستن برنیمکت مدرسه در کوره پزخانه ها مشغول کاری طاقت فرسا هستند، در کنار خیابانها و اتوبانهای پرتردد در حال فروش گل و فال و سیگار و …و حتی تن فروشی هستند ویا به جمع اوری زباله مشغولند

Wir, Aktivisten der Menschenrechte, verkünden nach § 32, 33 und 34 von „ Internationalen Rechte der Minderjährigen“,  das vorhandene Phänomen „ Kinderarbeit „ im IRAN,  für eine SCHANDE, gerade in einem großen Land mit größten Reichtum, das nur leider für bestimmte Personen zur Verfügung steht.

Das soll nicht als Kleinigkeit betrachtet und in Vergessenheit geraten werden. Eine Schande für ein reiches Land, dessen Kinder wegen größerer Armut zum Lande zurückziehen und dort in primitiven Ziegelsteinbetrieben/Hütten malochen, anstatt in kleineren Alten auf die Schulbank zu sitzen. Eine solche Schande, dass  sie Tag und Nacht draußen, auf den Straßen Zigaretten verkaufen, Blumen, Kiosk Ware verkaufen, von Müll leben und sogar ihre Körper  für bisschen Geld zur Verfügung stellen, haben wir uns nicht vorstellen können.
 . کودکانی که به جای شادی و بازی و بازیگوشی در حاشیه ایی ترین مناطق ایران اجاره داده میشوند و بابت این اجاره پولی به والدین آنها بطور روزانه پرداخت میشود. ما فعالین حقوق بشر در نمایندگی سوئیس به استناد پیمان نامه جهانی حقوق کودک که 4 سال بعد از تصویب در سازمان ملل ) 1372 ( در مجلس ایران نیز بتصویب رسیده و دولتمردان ایران موظف به اجرای آن هستند بدینوسیله اعلام میکنیم که: تضمین رفاه و سعادت هر کودک، مستقل از وضعیت خانوادگی است و دولت موظف است استاندارد واحدی از رفاه و امکانات رشد مادی و معنوی کودکان و نوجوانان را، در بالاترین سطح ممکن، تامین وتضمین نموده، برای کنترل و مجازات افرادی که به هر طریق و با هر بهانه مانع برخورداری کودکان، اعم از دختر و پسر، از حقوق مدنی و اجتماعی خویش، نظیر آموزش، تفریح، و شرکت در فعالیت های اجتماعی مخصوص کودکان میشوند اقدامات لازم را بعمل آورد.

 

Das sind die Kinder, welche anstatt des Erlebens mit der Freude in den Familien und Genießen der Kinderzeit an ferneren Gebieten im Lande als Mietobjekt zur Verfügung gestellt werden, damit ihre Familien von den Mietbeiträgen überleben können.

 

Aufgrund der internationalen Konvention Rechte der Kinder,  von UNO,  in der Schweiz,  die im Jahre 1993 auch von Iranischen Parlament auch einstimmig verabschiedet  wurde und deswegen die Iranischen Behörden zu der Haltung an diese Konvention, für eine garantierte Mindestpflege und deren Erziehung in Zusammenarbeit mit den Eltern verpflichtet sind, möchten wir der Weltöffentlichkeit auf das Schicksal und die Angelegenheit dieser Kinder aufmerksam machen.
Wir verlangen deswegen, dass die Iranische Regierung sich an die Anhaltung dieser Standardregeln achtet und den Kindern aus den Elendssituation befreit, für die einen geregelten Lebensablauf nach verabschiedeten Bestimmungen sorgt. Gleichzeitig sollen alle diejenigen Unternehmen, Banditen, kriminelle Menschen, die eine Art von  Missbrauch der Kinder eingehen und verursachen, oder Hindernisse für die Erziehung verursachen, strafrechtlich und zivilrechtlich verfolgt werden.

Also, alle Kinder, unabhängig von Geschlecht, sollen in der Lage sein, das Leben zu genießen, Schule besuchen, reichhaltig sich ernähren und auch Urlaub und Freizeit haben. Und dafür muss der Staat sich verpflichtet fühlen.

Vereinigung zur Verteidigung der Menschenrechte im Iran ( VVMIran e.V.)

Stellvertretend für Schweiz