فرستنده خبر: علیرضا طاهرخانی سیادهی
لازم است والدین به کودکان خود اجازه ابراز نظر و احساسات بدهند . اولین و بهترین الگوی یک کودک، مادر اوست. این در حالیست که اکنون والدین به علت مشغله کاری یا جهل توجه لازم را به کودکان خود نمیکنند. بیتوجهی آنان به فرزندانشان فاجعه نیست ولی زمینهساز بروز فاجعه میشود.»……..
کران فیلم «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» به کارگردانی پوران درخشنده بهانهای شد تا کارشناسان انجمن ایرانی مطالعات زنان طی نشستی با حضور کارگردان این فیلم به بررسی پدیده کودک آزاری بپردازند
در این نشست مقاره عابد، همچنین به آمارهای ارایه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی اشاره کرد:« بر اساس آمارهای این سازمان 150 میلیون دختر و 73 میلیون پسر رابطه جنسی و سایر رابطه همراه با تماس فیزیکی را تجربه کردهاند.در بیشتر کشورها به ویژه در کشورهای آسیای شرقی در مقابل این پدیده سکوت میشود. کشور ژاپن تا هیمن چند سال پیش از ارایه آمار در ین باره هراس داشت. اما در برخی کشورها آموزش به خانوادهها برای مقابله با این پدیده آغاز شده است. در آفریقای جنوبی رسانههای عمومی در این باره آموزش میدهند. متاسفانه در ایران تعریفی برای کودک آزاری در قوانین ذکر نشده است. در حالی که کودکان دارایی ما نیستند و به دلیلی آینده ساز بودن نباید مورد توجه باشند بلکه کودکان فی نفسه دارای حق هستند که این حقوق در ماده 19 کنوانسون حقوق کودک قید شده است.»
در این نشست کارشناسان از پوران درخشنده به خاطر جسارت در پرداختن به پدیده کودک آزاری تقدیر کردند.بیتوجهی والدین فاجعه آفرین استدر ادامه این نشست، دکتر شکوه نوابینژاد، رییس انجمن مطالعات زنان فیلم «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» را تلنگر بزرگی به والدین دانست و تاکید کرد: لازم است والدین به کودکان خود اجازه ابراز نظر و احساسات بدهند . اولین و بهترین الگوی یک کودک، مادر اوست. این در حالیست که اکنون والدین به علت مشغله کاری یا جهل توجه لازم را به کودکان خود نمیکنند. بیتوجهی آنان به فرزندانشان فاجعه نیست ولی زمینهساز بروز فاجعه میشود.»به گفته نوابینژاد مشکلاتی در لایه لایههای اجتماع وجود دارد، ولی هم قربانیان و هم والدین، مربیان و … درباره آن سکوت میکنند؛ اما لازم است در این زمینه چارهای اندیشیده شود.او ادامه داد: اطمینان دارم مشاهده این فیلم در تمام دنیا هم برای معلمان تعلیم و تربیت، هم حقوقدانان و هم جامعهشناسان میتواند مفید باشد و تماشای چندین باره آن جنبه پیشگیری از آسیبهای اجتماعی را دارد. من خوشحالم که پروندههای عظیم و متعددی که در دفتر من خاک میخورند از طریق یک کارگردان بزرگ به تصویر کشیده میشود .این روانشناس خانواده افزود: یکی از نکات این فیلم که توجه مرا جلب کرد نقش والدین بود. رابطه صمیمانه زن و شوهر و والدین با فرزند نوجوان تعیینکننده میزان سازگاری او در زندگی آینده است. اگر رابطه صمیمانه بین اعضای خانواده وجود داشته باشد، موجب ایجاد احساس امنیت و افزایش اعتماد به نفس فرزندان میشود. امروزه مادران شاغل و غیرشاغل برای ایجاد رابطه همدلانه با فرزندانشان وقت نمیگذارند و همان گونه که در فیلم «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» میبینیم دختری هشت ساله قصد بیان آزار و اذیت جنسی را دارد، اما مادر به او میگوید با کسی در این زمینه صحبت نکن و رابطه بین کودک و مادر فیلم صمیمانه نیست. متاسفانه رابطه حاکم بر بسیاری از خانوادهها این چنین است. در این شرایط خانواده نقش چندانی در زمینه شخصیتسازی و احساس امنیت فرزندان ندارد.»نوابینژاد تاکید کرد: در حال حاضر شرایط به گونهای است که خانوادهها برای بردن فرزندشان به پارک و مدرسه از کسی دیگر کمک میگیرند و همین امر موجب فراهم شدن زمینههای آسیبهایی مانند آزار جنسی کودکان میشود و ما بسیار زیاد شاهد چنین آسیبهایی هستیم؛ به گونهای که برخی دختربچهها از طرف محارم و نزدیکان مورد تجاوز جنسی قرار میگیرند، اما سکوت میکنند.وی درباره تبعات روانی این نوع آسیب، گفت:به گفته این کارشناس بیمیلی به ازدواج، نفرت از مرد، احساس انتقام و افسردگی مزمن از تبعات مورد تجاوز قرار گرفتن در دوران کودکی است« البته پسربچههایی نیز که مورد سوءاستفاده جنسی قرار میگیرند، کم نیستند. متاسفانه شواهد بسیار زیادی وجود دارد که نشاندهنده وجود این عمل زیر پوست جامعه هستند. در این فیلم اثرات و تبعات کوتاه مدت و بلند مدت تجاوز جنسی در دوران کودکی به تصویر درمیآید، ولی همان لحظهای که دختربچه مورد تجاوز قرار میگیرد، زندگی او به پایان میرسد و در طول زندگی باید این بار را حمل کند و این عارضه هیچ درمانی ندارد.»نوابی نژاد گفت: احساس بیپناهی، استیصال و درماندگی از تبعات روانی مورد تجاوز جنسی قرار گرفتن در دوران کودکی است و کودک حس میکند که او دچارعمل بدی شده که نتیجهاش تجاوز جنسی بوده است و کسی نیز او را باور نمیکند. اگر تجاوز از سوی محارم انجام شده باشد، کودک به هیچ عنوان جرأت بیان آن را ندارد.: سردی در روابط، فرو بردن خشم و آرزوی انتقامگیری از عوارض بعدی تجاوز جنسی در دوران کودکی است.به گفته این کارشناس ممکن است فرد آسیب دیده زدواج کند و صاحب فرزند هم شود، ولی زندگی او خالی است و علم روانشناسی، رواندرمانی و روانکاوی با همه پیشرفتهای خود نتوانسته درمانی برای این افراد پیدا کند. تنها میتوان با کمک تکنیکهایی تلاش کرد که فرد جزئیات حادثه را به یاد بیاورد و بیان کند تا از فشار روانی حاصل از تحمل این واقعه کاهش یابد.»نقش پدران و معلمانرییس انجمن ایرانی مطالعات زنان همچنین به نقش آموزش و پرورش و معلمان در پیشگیری از این پدیده اشاره کرد: علاوه بر والدین، نظام آموزشی و تعلیم و تربیتی نقش مهمی دارند. این در حالی است که در مدرسههای ما فقط به آموزش و حفظیات تاکید میشود اما کار تربیتی صورت نمیگیرد و یا بسیار ناچیز است. در سکانسی از فیلم «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» میبینیم که دانشآموز تلاش میکند درباره مشکل خود با معلم مدرسه صحبت کند، ولی معلم به او میگوید که حالا برو و در یک فرصت دیگر مشکلت را مطرح کن. نباید چنین شرایطی در مدارس ما حاکم باشد و ما چرا برای کارهای به این مهمی وقت نداریم. آموزشهای ارائه شده جنبه کاربردی و عملی ندارد، در نتیجه موثر نیست. در این شرایط نیازمند متولی واحدی برای آموزش خانوادهها هستیم. پدر و مادر باید مراحل مختلف رشد فرزندان خود را بشناسند و متناسب با هر مرحله با او رفتار کنند.نوابینژاد که تجربه حضور در کانون اصلاح و تربیت را نیز داشته با تاکید برنقش پدر در پیشگیری از آسیبهایی مانند تجاوز جنسی، گفت: نقش پدر نیز بسیار مهم است. پدر اولین و مهمترین الگوی جنس مخالف برای دختر خود است و اولین و مهمترین همجنس برای پسر خود است. پسرهایی که با پدر خود رابطه مطلوبی ندارند، شخصیتهای ضعیف و ناسازگار دارند. نزدیک به 80 درصد این کودکان رابطه بسیار کمرنگی با پدر خود داشتهاند یا پدر آنها خلافکار بوده است. پدرهایی که به علت مشغله زیاد با فرزندان خود ارتباط مطلوبی برقرار نمیکنند، سالهای بعد باید فرزندان خود را نزد پزشکان و روانشناسان متعدد ببرند و فیلم «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» به ما هشدار میدهد که نقش پدر به اندازه نقش مادر از اهمیت برخوردار است.مقاره عابد نیز در پایان این نشست با اشاره به نیازهای کودکان گفت: کودکان نیازهایی دارند که اگر پاسخگویی به آن به تاخیر بیفتد عارضه هایی را در پی خواهد داشت. کودکان همواره نیاز به صحبت کردن دارند و والدین باید به این نیاز پاسخ دهند.پوران درخشنده، کارگردان فیلم نیز تاکید کرد: نگاه به درون کودکان مهمتر از توجه به بیرونو نیازهای بیرونیشان است و می بینیم به خاطر نبود آگاهی در این باره گوش شنوایی هم وجود ندارد و کودکان آسیب دیده این درد را با خود میکشند. انجمن حمایت از حقوق کودکان 05 شهریور
آخرین دیدگاهها