بگذاریم کودکان دوران کودکی را سپری کنند!

دریافت از: علیرضا طاهرخانی سیادهی

– “کودک آزاری” اقسام دارد:

جسمی،جنسی،عاطفی،تجاری،غفلت و مسامحه، اما

– “کودک آزاری” ریشه در چند علل دارد……

کمال حسینی

گویند: “هرنوع کوتاهی و غفلت یا ارتکاب هرنوع عملی که به نحوی به بهداشت و سلامت روانی کودک خطری برساند یا در آن خدشه وارد کند و مانع از رشد بهنجار وی شود کودک آزاری قلمداد می شود”.

– “کودک آزاری” اقسام دارد؛ جسمی،جنسی،عاطفی،تجاری،غفلت و مسامحه.

– “کودک آزاری” ریشه در چند علل دارد؛

علل مربوط به کودک: فرزند اول خانواده بودن، کودکان دارای سن کمتر، نارس بودن کودک، داشتن معلولیت جسمی و یا عقب ماندگی ذهنی، بچه های بیش فعال، کودکان سازش ناپذیر و وابسته و تحریک پذیر، کودکان ناخواسته و نامشروع، فرزند خواندگی، تک والدی، کودکان دارای ظاهری فیزیکی بد و …

علل مربوط به والدین: فقدان مهارت های کافی به عنوان والد، خانواده های طرد شده و دارای روابط اجتماعی محدود، داشتن انتظارات غیر واقعی از توانایی های کودک، والدینی که آزار و بی توجهی را در دوران کودکی خود تجربه کرده اند، والدین ناسالم که از نظر فکری افرادی نابالغ و خودمحور و زودرنج و حساس هستند، عقب ماندگی ذهنی والدین، انحطاط اخلاقی والدین و معتاد به الکل و مواد مخدر، زمینه بیولوژیک مانند صدمات حین زایمان، نامادری و ناپدری و …

علل محیطی و اجتماعی: خانواده های با محرومیت اجتماعی و طردشده از اقوام و اجتماع، خانواده های پرجمعیت و شلوغ، خانواده های ناسازگار، خانواده های مشکل دار ناشی از فشارهای اقتصادی و سیاسی و فقر و بیکاری و تورم، فقدان حمایت های اجتماعی، محدودیت های ناشی از مذهب و سنتی بودن جوامع، جوامع درگیر جنگ و …

– NICP حقوقی را برای همه کودکان جهان به رسمیت شناخته است؛

حق بقا: دسترسی به مراقبت بهداشتی، محلی برای سکونت، غذای کافی، ملیت و هویت قانونی و …

حق حمایت: حفظ کودکان از آزار و سواستفاده در خانواده و محیط، نظارت کامل بر حسن اجرای مقررات مربوط به کودک، حساس بودن نظام های متحد نسبت به مسئولیت های خود در حمایت از کودک و تضمین رفاه کودک، اجرای همه جانبه قانون عدالت برای نوجوانان، حساسیت لازم نظام قضایی در برخورد با کودکان قربانی و …

حق رشد: حق تحصیل و آموزش با کیفیت مطلوب، حق بازی و اوقات فراغت، حق آزادی در مذهب و فرهنگ و …

حق مشارکت: تضمین مشارکت کودکان در تمامی جنبه های ابتکار، ایجاد محیطی دوستدار کودک، شرکت در دوره های آموزشی نظام های متحد، آگاهی نسبت به حقوق کودک و …

– مای دهه شصتی چه آزارهایی که ندیدیم؛ آزارهای ناشی از خانواده، محیط و نظام سیاسی و عقیدتی حاکم و از همه اینها مهمتر جنگ 8 ساله.

– چه باید کرد تا کودک امروز چون دیروز فراموش نشود؟

باید باید و باید والدین و باز هم والدین،مربیان مهدها و معلمان مدارس، جامعه، نهادهای ذیربط اعم از خصوصی و دولتی، دولت و به ویژه سیستم قضایی، نظام های بین المللی متحد، به جد بکوشند تا محیطی آرام، مناسب رشد و دوستدار کودک ایجاد کنند و در پی تضمین آن باشند که، همه این حقوق را برای کودک امروز به واقعیت تبدیل کنند.

بکوشند تا کودکانی را که نیازمند مراقبت ویژه هستند؛ (کودکان خیابانی، رها شده، گم شده، کودکان شاغل که تعهدی کار می کنند یا در خانه ها مشغول به کارند، کودکان قربانی تجارت انسانی، اعتیاد، کودکان متعارض با قانون، کودکان بیماری روانی، کودکانی که در موسسات زندگی می کنند، کودکانی که به ویروس ایدز مبتلا هستند، کودکان پناهنده سیاسی، کودکان معلول بحران و …) حمایت کنند.

– و حرف آخر اینکه؛ باید بکوشیم همه کودکان دوران کودکی خود را داشته باشند، باید به کودکان گوش کنیم و آنها را ببینیم. ایران پرس نیوز 17 مهرماه