قلب‌های تپنده جنبش زنان ایران در شهر بن آلمان
نمایشگاه عکس و معرفی ۲۰ زن اکتیویست ایرانی با نام
“قلب ایران هنوز می‌تپد”
روز شنبه (۱۱ ژانویه / ۲۱ دی)در شهر بن آلمان افتتاح شد.
“قلب ایران هنوز می‌تپد” نام نمایشگاهی از عکس‌ها و خلاصه زندگی‌نامه ۲۰ زن اکتیویست ایرانی است که از روز شنبه (۱۱ ژانویه / ۲۱ دی) در مرکز بین‌المللی زنان در شهر بن آلمان برپا شده است.
دفتر سازمان عفو بین‌الملل در بن و مرکز بین‌المللی زنان در این شهر برگزارکنندگان این نمایشگاه هستند. ایده اولیه این نمایشگاه از سوی بخش ایران سازمان عفو بین‌الملل در دوبلین ایرلند در مارس ۲۰۱۲ ( فروردین ۱۳۹۱) ارائه و در همان شهر اجرا شد.
هدف از برپایی این نمایشگاه، به گفته برگزارکنندگان اولیه آن، تلاش برای ارائه تصویری از کنشگران جنبش زنان در ایران با تاکید بر آن است که “چهره قربانی” همه واقعیت زنان ایران نیست.
این نمایشگاه در دوبلین به خاطره هاله سحابی و بهاره علوی، دو فعال جنبش زنان ایران، تقدیم شد که در آن زمان یک سال از مرگ‌شان می‌گذشت. برپایی این نمایشگاه در شهر نورنبرگ آلمان هم‌زمان بود با اعتصاب غذای نسرین ستوده در زندان و به همین دلیل نمایشگاه با یاد و نام او برگزار شد.
شیرین عبادی، نسرین ستوده، بهاره هدایت، محبوبه کرمی، عالیه اقدام‌دوست، پروین اردلان، زهره ارزنی، ژیلا بنی یعقوب، شیوا نظرآهاری و شادی صدر از جمله فعالانی هستند که در این نمایشگاه معرفی شده‌اند.
مراسم افتتاحیه این نمایشگاه در شهر بن روز شنبه (۱۱ ژانویه / ۲۱ دی) با سخنرانی منصوره شجاعی، کنشگر حقوق زنان و یکی از زنان معرفی شده در این نمایشگاه، برگزار شد. شجاعی در ابتدای سخن خود ضمن تشکر از دفتر عفو بین‌الملل در آلمان و نیز کنشگران زن آلمانی به این نکته اشاره کرد که برپایی این نمایشگاه از ایرلند آغاز شد و در آن کشور تنها برای مدتی در دوبلین برقرار بود، اما با ورود به آلمان، این نمایشگاه در حال برگزاری در شهرهای گوناگون این کشور است. خانم شجاعی این اتفاق را نتیجه توجه زیاد زنان آلمانی به جنبش زنان ایران دانست و از آن قدردانی کرد.
منصوره شجاعی سپس به ذکر تاریخچه‌ای از جنبش زنان ایران از زمان مشروطه تا کنون پرداخت. وی به اتفاقات مهمی اشاره کرد که در هر دوره تاریخی در زمینه برابری حقوقی زنان در ایران روی داده، از جمله قانونی شدن حق تحصیل و حق اشتغال و برخورداری از حق رأی برای زنان.
این تلاشگر حقوق زنان به این نکته اشاره کرد که با وقوع انقلاب اسلامی در ایران زنان بیشتر حقوق خود را از دست دادند. شجاعی اما در عین حال به ائتلاف‌های مهمی اشاره کرد که در میان گروه‌های مختلف زنان پس از انقلاب و به خصوص در ۱۰ سال اخیر شکل گرفته است، از جمله جمع هم‌اندیشی زنان در سال ۲۰۰۳، کمپین جمع‌آوری یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز در سال ۲۰۰۶، ائتلاف لایحه خانواده در سال ۲۰۰۸، همگرایی زنان برای طرح مطالبات در سال ۲۰۰۹ به منظور طرح درخواست‌های زنان از نامزدهای ریاست جمهوری در انتخابات آن سال و بازسازی جمع هم‌اندیشی زنان در سال ۲۰۱۳ پس از ریاست جمهوری حسن روحانی.
منصوره شجاعی در پایان سخنان خود به زنانی اشاره کرد که نام‌شان در نمایشگاه “قلب ایران هنوز می تپد” آمده است. او متذکر شد که برخی از این زنان، همچون بهاره هدایت، هنوز در زندان هستند، برخی دیگر، مانند نسرین ستوده و ژیلا بنی یعقوب، بدون حکم قطعی آزادی از زندان آزاد شده‌اند و تعداد دیگری نیز، همچون شیرین عبادی، برنده نوبل صلح، آسیه امینی، پروین اردلان، خدیجه مقدم و نیز خود او ناچار به ترک ایران شده‌اند.دویچه وله 22 دی ماه
آخرین دیدگاهها