معلمانی که چتر حمایت برای دانش‌آموزان عشایر می‌شوند
۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۰
ایسنا/چهارمحال و بختیاری روزهای کرونایی است و مدارس تعطیل؛ اما در مناطق عشایر دوردست خبری از آموزش مجازی و آنلاین نیست و عده‌ای از معلمان بیکار ننشسته و به دانش‌آموزانی که به هیچ بسته آموزشی دسترسی ندارند در فضای آزاد آموزش می‌دهند.
به مناسبت گرامیداشت روز معلم گفت و گوی ایسنا با معلمی را می‌خوانید که در عمل ثابت کرده عاشق دانش آموزانش است و برای تک تک آن‌ها آینده‌ای روشن می‌خواهد.
به گزارش ایسنا، شیوا میلاسی معلم جوان ۲۸ ساله‌ای است که از سال ۹۴ حرفه معلمی را در منطقه عشایری بخش روددشت، شهر سردشت، منطقه برآفتاب شهرستان لردگان آغاز کرده و تاکنون دو سال تجربه مدیریت در کارنامه خود دارد و در سال تحصیلی جاری به‌عنوان مدیر نمونه منطقه عشایری شناخته شده است، خود اصالتا متولد بروجن است و هم‌اکنون در شهرستان لردگان سکونت دارد.
میلاسی می‌گوید: با رتبه ۶۰۰ منطقه ۲ در دانشگاه فرهنگیان و در رشته دبیری علوم اجتماعی پذیرش شدم، زمانی که انتخاب رشته خود را انجام دادم، محل خدمت ما در دفترچه مشخص نبود و بدون اطلاع قبلی، سازمان‌دهی ما برای منطقه عشایری صورت گرفت، من شناختی از منطقه عشایری نداشتم اما وقتی به این منطقه آمدم و صفا و صمیمیت و خونگرمی بچه‌ها را مشاهده کردم مهر و عشق نسبت به بچه‌ها در دلم زنده شد.
وی اظهار کرد: اوایل خانواده‌ام با حضور من در منطقه عشایری مخالف بودند اما وقتی زیبایی‌های مدرسه را برای خانواده خود تعریف می‌کردم، علاقه‌مند می‌شدند تا جایی که اگر برخی اوقات از کارم خسته می‌شوم، خانواده با تشویق خستگی مرا رفع می‌کنند.
این معلم نمونه به بیان اوضاع تدریس در روزهای کرونایی پرداخت و بیان کرد: دانش‌آموزان در منطقه عشایر به‌دلیل شیوع کرونا و نبود زیرساخت فناوری مناسب و نبود امکانات سخت‌افزاری برای حضور در کلاس‌ها با مشکل مواجه هستند، به روش‌های مختلف توانسته‌ایم تا حدودی این مشکلات را رفع کنیم اما فقر منطقه و امکانات باعث شده شکاف بزرگی بین دانش‌آموزان عشایر و شهری به‌وجود آید اما با برنامه‌ریزی مدیران و ایثار معلمان این مسائل تا حدودی حل شده است.
وی یادآور شد: منطقه عشایر از نظر تجهیزات مدارس مورد کم‌لطفی قرار گرفته است، پنج کلاس در فضای فیزیکی مدرسه و سه کلاس در کانکس برگزار می‌شود، حیاط مدرسه آن‌قدر کوچک است که برای ساخت نمازخانه با مشکل مواجه شده‌ایم، به‌علاوه آزمایشگاه تخصصی و کتابخانه در اختیار دانش‌آموزان نیست، در زمینه کتاب‌های غیر درسی هم کم‌کاری‌هایی می‌شود البته کتبی توزیع شده است اما پاسخ‌گوی نیاز دانش‌آموزان نیست.
این معلم ادامه داد: بسیاری از دانش‌آموزان در مقطع هفتم ترک تحصیل می‌کنند، چرا که بسیاری از کلاس‌ها در این منطقه دیرتر از موعد تشکیل می‌شوند و گویا آخرین منطقه‌ای که آموزش و پرورش نیروها را سازمان‌دهی می‌کند، منطقه عشایری است، بارها مشاهده شده است که یک ماه از سال تحصیلی گذشته اما هنوز نیرویی برای مناطق عشایری اعزام نشده و تمایل برای حضور در این مناطق کم است، به‌علاوه معلم غیر متخصص برای دروس تخصصی به‌کار گرفته می‌شود که کارایی ندارد.
میلاسی اظهار کرد: از ابتدای شیوع کرونا بسیاری از خانواده‌ها اجازه استفاده از گوشی را به فرزندان خود نمی‌دهند، تعداد فرزندان در هر خانواده تقریبا زیاد است و ممکن است در یک خانواده پنج تا شش فرزند محصل باشند.
این مدیر نمونه خاطرنشان کرد: به جز دو هفته در ماه آبان، بقیه کلاس‌ها به‌صورت حضوری و در فضای باز برگزار می‌شود، همه معلمان سر کلاس‌های خود حاضر می‌شوند، برای دانش‌آموزانی که تبلت و یا گوشی برای حضور در کلاس ندارند، درسنامه تهیه شده و درب منازل به آنان تحویل داده می‌شود، برای دانش‌آموزان مقطع دوازدهم نیز ویدئوهای آموزشی تهیه شده است، در میان معلمان ما هستند افرادی که با هزینه شخصی برای دانش‌آموزان کم‌بضاعت وسایل مورد نیاز را خریداری می‌کنند.
میلاسی تصریح کرد: اکثر دبیران غیر بومی هستند و برای رفت‌وآمد مشکل دارند، به معلمان خود می‌گویم که کار در منطقه عشایری علاوه بر ادای وظیفه نیازمند ایثار است، زیرا در شهر خانواده‌ها از لحاظ سطح سواد و تحصیلات بالا هستند، اما در منطقه عشایر این‌گونه نیست، بسیار برای من اتفاق افتاده است که دانش‌آموز سر کلاس حاضر نمی‌شود، وقتی با خانواده وی تماس می‌گیرم اصلا اطلاع ندارند که فرزندشان کجا است.
وی تاکید کرد: فکر می‌کنم انسان در زندگی باید در جایی حاضر باشد که بتواند بهترین عملکرد را از خود نشان دهد، بسیار اتفاق افتاده که مادران با من تماس می‌گیرند و مشکلات فرزند خود را مطرح می‌کنند، این مسئله برای من بسیار اهمیت دارد و مسرت‌بخش است، پس از گذشت چند سال شاگردانم با من تماس می‌گیرند و جویای احوال می‌شوند، بسیار خوشحال می‌شوم که خاطرات کلاس را برایم تداعی می‌کنند، حرف‌هایی که سر کلاس برای آن‌ها گفته بودم مجدد یادآوری کرده و ابراز می‌کنند که طبق آن عمل کرده‌اند، با شنیدن این صحبت‌ها خستگی از تنم بیرون می‌رود.
این معلم منطقه عشایری ادامه داد: یکی از دانش‌آموزان مدرسه آرزو داشت که همانند من در دانشگاه فرهنگیان و در رشته دبیری علوم اجتماعی قبول شود، با تلاش و علاقه به هدف خود رسید، نظیر این دانش‌آموزان موفق در منطقه عشایری کم است اما اگر آموزش و پرورش بیشتر در منطقه عشایری سرمایه‌گذاری کند تا معلمان بومی زمام کار را در دست بگیرند، بخشی از مشکلات تحصیلی منطقه عشایری از بین می‌رود، چرا که معلمان غیر بومی در مسیر رفت‌وآمد بسیار دچار سختی می‌شوند.
وی بزرگ‌ترین دغدغه معلمان عشایر را رفت‌وآمد مطرح کرد و افزود: مسلما خستگی راه کیفیت کار را کاهش می‌دهد، گاهی اوقات برخی از معلمان چندین سال در منطقه عشایری ماندگار می‌شوند و به‌خاطر کمبود نیرو به آنان انتقالی داده نمی‌شود، معلمان عشایر از نظر حقوق و مزایا با مناطق دیگر تفاوت آن‌چنانی ندارند اما اگر آموزش و پرورش مزایای ویژه‌ای مانند حق سرویس برایشان در نظر بگیرد انگیزه آنان زیاد می‌شود.
میلاسی در پایان با بیان اینکه آموزش و پرورش تنها در آموزش خلاصه نمی‌شود، تاکید کرد: پرورش بخشی از وظیفه آموزش و پرورش است، همیشه اعتقاد دارم اگر در یک جمع 10 نفره حرفی بزنم و تنها یک نفر به آن عمل کند، کافی است، شاید از 10شاگرد من هشت نفر آنان ترک تحصیل یا ازدواج کنند اما پیشرفت آن یک یا دو نفر برای من انرژی‌بخش است، حتی آن دختری که ازدواج کند در صورتی که بتواند از آموخته‌ها در مدرسه و معلمان برای تربیت فرزندش استفاده کند، کافی است زیرا قرار بر این نیست همه دکتر یا مهندس شوند.
انتهای پیام
آخرین دیدگاهها