8 دی 1403 پانا
در حوزه کودک و نوجوان استفاده از عروسک جایگاه ویژه‌ای دارد/ عروسک می‌تواند یک آشنای معجزه‌گر برای کودکان باشد/وجود جشنواره انگیزه خوبی برای تولید تئاتر عروسکی است
شراره طیار در گفت‌و‌گو با پانا درباره نمایش «همه پنگوئن یا چی» گفت: «این نمایش درباره پذیرش و درک تفاوت‌های ظاهری، فرهنگی و عادات رفتاری وابسته به فرهنگ‌های متفاوت هست، ایده نمایش از یک کتاب آلمانی با همین عنوان آمده است. »
وی اضافه کرد: «گروهی از پنگوئن‌های امپراتور روی یک قطعه یخ زندگی می‌کنند تا اینکه یک پنگوئن از گونه غیر امپراتور و آب‌های دور پیش آن‌ها می‌آید و می‌خواهد که به او جایی برای استراحت و گرم شدن بدهند اما امپراتور‌ها نمی‌پذیرند تا اینکه اتفاقی برای امپراتور‌ها میوفتد و پنگوئن غیر امپراتور به آن‌ها کمک می‌کند و این باعث آغاز دوستی و ارتباط آن‌ها می‌شود. »
طیار در ادامه به تئاتر عروسکی اشاره کرد و گفت: «از نظر من امروزه مرز‌های تئاتر عروسکی و تئاتر بازیگر برداشته شده و هدف اصلی استفاده از ویژگی‌های تئاتر جهت انتقال مفاهیم آموزشی به زیباترین شکل ممکن است. در حوزه‌ی کودک و نوجوان استفاده از عروسک جایگاه ویژه‌ای دارد چرا که کودک احساس قرابت بیشتری با عروسک‌ها دارد، چه بسیار که دیده‌ایم کودک آنچه در طول زندگی‌اش تجربه می‌کند را با عروسک‌هایش به تصویر می‌کشد. در این میان نقش پررنگ عروسک در مسأله درمان‌های اختلال‌های رفتاری هم بر کسی پوشیده نیست. »
وی ادامه داد: «پس عروسک می‌تواند یک آشنای معجزه‌گر برای کودکان باشد. گاهی پیش می‌آید که تولیدکنندگان تئاتر از استفاده به جا و مؤثر عروسک در نمایش‌ها غافل می‌شوند، در اینجا وجود جشنواره‌های تئاتر عروسکی ولو به صورت سفارش دهنده این گونه نمایشی می‌تواند مؤثر و مفید قلمداد شود، به خصوص در مورد جوان‌تر ها، وجود جشنواره انگیزه خوبی برای تولید تئاتر عروسکی است. »
این کارگردان همچنین درباره ارتباط کارگردان‌ها و نمایش‌های عروسکی با وزارت آموزش و پرورش و مدارس گفت: «در این مورد با توجه به این که قبل تر‌ها هم بسیار اتفاق افتاده و نتیجه مثبت آن عیان شده، حرفی برای گفتن نمی‌ماند. خاطرم است یک پروژه موفق با عنوان کتاب تئاتر و تئاتر مدرسه از طرف کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شکل گرفت و ما با توجه به عناوین کتب درسی تئاتر‌هایی را تولید و در مدارس به صورت تناوبی اجرا کردیم. بسیار نتیجه بخش و مؤثر بود با توجه به وجود آمفی تئاتر‌های مجهزی که در مدارس وجود دارد و اغلب بلا استفاده هست این مسأله می‌تواند شکل منظم‌تری بگیرد البته بدون شک نیازمند حمایت‌های آموزش و پرورش خواهد بود. »
شراره طیار به اهمیت کودک و نوجوان اشاره کرد و گفت: «بدون شک بهتر است در هر جامعه موفقی مهم‌ترین بخش آموزش به کودکان اختصاص داده شود، چرا که کار روی این گروه به مثابه یک لوح سپید، آسان‌تر و مفید‌تر خواهد بود اما متأسفانه در کشور ما به این مسأله بسیار کم پرداخته می‌شود و اهمیت این ماجرا با جمله‌ی «حالا اینا هنوز بچه اند» نادیده گرفته می‌شود. همچنین به دلیل بی‌مهری‌های سازمان‌ها و نهاد‌های مربوطه و عدم تخصیص بودجه‌های در خور و شایسته هر روز بیش از پیش شاهد کناره‌گیری تولیدکنندگان آثار برای کودکان هستیم. »
وی در پایان ادامه داد: «همچنین این روز‌ها در دانشگاه‌ها هم بیشتر شاهد کناره‌گیری دانشجویان رشته‌ی تئاتر از کار برای کودکان هستم. چرا که کسب درآمد در حوزه‌ی بزرگسال سهل الوصول‌تر می‌نماید. امیدوارم که با در نظر گرفتن جایگاه ویژه‌ی کودکان به عنوان نسل آینده ساز کشور شاهد رشد و شکوفایی بیشتری در این عرصه مهم باشیم.»
آخرین دیدگاه‌ها